Ks. Czesław Zaradniak 1942 - 2012

Urodził się 8 kwietnia 1942 roku w rodzinie Jana Zaradniaka (1904-1978) i Marii z domu Krawiec (1900-1973) pracujących w miejscowości Cegielnia k/Koźmina Wlkp. Rodzice ks. Czesława zawarli sakrament małżeństwa w 1925 roku w Koźminie. Ojciec Jan pracował jako mistrz kołodziej w swoim zakładzie w Cegielni. Na świat przychodzili kolejno: Pelagia (1925), Sylwester (1929), Leon (1930), Teresa (1933), Wanda (1934), Kazimierz (1936) i Czesław (1942). W wychowaniu tak licznej gromadki pomagała babcia. Starsze dzieci jeszcze przed 1939r. zaczęły uczęszczać do miejscowej szkoły powszechnej. Wybuch II wojny światowej sprawił, że Jan Zaradniak został zmuszony do pracy u Niemca w oddalonym o 7km Izbicznie, dokąd dojeżdżał rowerem, a zimą także nocował. Narodziny kolejnego dziecka były dla rodziny czymś wielkim i wymagały poświecenia rodziców i dziadków. Małego Czesława otaczały opieką starsze siostry Pelagia i Teresa, które także pomagały w gospodarstwie domowym. Po zakończeniu wojny rodzina Zaradniaków przeprowadziła się do Izbiczna w parafii Dobrzyca.

Od najmłodszych lat syn Czesław przejawiał zainteresowania czytaniem i pisaniem, naśladując starsze rodzeństwo. W wieku 6 lat po raz pierwszy przekroczył próg szkoły podstawowej w Izbicznej Sośniczce. Do sakramentu I Komunii św. przystąpił 27 kwietnia 1952 roku w kościele w Dobrzycy. Sakrament bierzmowania przyjął z rąk ks.abpa Walentego Dymka 11 września 1954 roku przyjmując imię Józef. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Dobrzycy w 1955 roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Koźminie, mieszkając na stancji u krewnych. W maju 1959 roku po zdaniu egzaminów maturalnych złożył dokumenty do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. W podaniu napisał: "chcę służyć Bogu dla rozwoju Kościoła katolickiego w Polsce". Wielkim wsparciem w podjęciu tej decyzji byli rodzice i miejscowy proboszcz. Przykładne życie religijne i wspólnie odmawiany różaniec stały się źródłem powołania kapłańskiego.

Odpowiedź Rektora Seminarium

Pobyt w wielkim mieście Poznaniu i lata seminaryjne 1959-1965 pomagały lepiej patrzeć na Kościół, sprawy powołania, cel i sens życia. Nie był to łatwy czas dla Kościoła: walka z religią w szkołach, powoływanie kleryków do wojska, likwidacja szkół, ruchów i zgromadzeń katolickich, pozbawianie bazy materialnej... Mimo tych przeciwności ks. Zygmunt Mikołajczyk proboszcz Dobrzycki tak pisał w testimonium wakacyjnym: "Kleryk Czesław jest młodzieńcem o wielkiej pogodzie ducha, skromności i uczynności (...) Wielka to moja radość, bo od niepamiętnych czasów nie wyszedł kapłan z tutejszej parafii..." Wakacje kleryckie ks. Czesław najczęściej spędzał w domu rodzinnym w Izbicznie, oraz na probostwie w Dobrzycy pomagając proboszczowi w pracach biurowych i z grupami duszpasterskimi. Ks. Rektor Aleksy Wietrzykowski uważał, że ks. Czesław nadaje się do pracy duszpasterskiej w parafiach małomiasteczkowych i wiejskich, podkreślając "dobry charakter, zmysł i nastawienie praktyczne, oraz chęci do pracy społecznej".

Okres seminaryjny 1961 rok

"Wyśniony gdy nadejdzie czas, kapłanem być Chrystusa..." - słowa hymnu seminaryjnego stały się dla kleryka Czesława motywem odkrywania swojego powołania. Kolejne lata studiów kończyły się przyjmowaniem niższych święceń. Na piątym roku 14 marca 1964 przyjął subdiakonat, a 17 kwietnia święcenia diakonatu. Uroczystość święceń kapłańskich odbyła się 27 maja 1965 roku w Katedrze Poznańskiej, gdzie ks. abp. Antoni Baraniak wyświęcił nowych kapłanów dla Kościoła poznańskiego.

Ks. Czesław odprawił Mszę św. prymicyjną w kościele parafialnym w Dobrzycy. Na obrazku prymicyjnym znalazły się słowa: "A za was ja poświęciłem samego siebie, abyście byli uświęceni w prawdzie", oraz: "Boże błogosław Rodzicom, Rodzeństwu i tym którzy pomogli mi przyjść do Twego świętego ołtarza".

Z dniem 1 lipca 1965 roku władza duchowna skierowała ks. neoprezbitera do parafii św. Barbary w Budzyniu k/Chodzieży. Kolejną placówką od lipca 1968 był Kórnik, rok później Lubiń k/Kościana, gdzie poznawał historię ojców benedyktynów. Od 30 czerwca 1973r. przez dwa lata ks. Czesław był wikariuszem w parafii św. Jana Vianeya w Poznaniu. Tam spotykając środowisko wielkiego miasta widział jak powstaje nowa parafia, i nowe wspólnoty: obrony życia, trzeźwości... Ostatnią placówką wikariuszowską była parafia św. Anny w Poznaniu 1975-1979. Ta parafia w centrum miasta dała mu kontakt ze środowiskiem szkół średnich i ośrodków naukowych. W tym czasie  wyjechał na misje afrykańskie do Kamerunu jego kolega kursowy - ks. Ryszard Bogusz. Dla ks. Czesława pojawiło się nowe zadanie: rozbudzać świadomość misyjną wśród wiernych.
W ciągu 14 lat pracy wikariuszowskiej w Archidiecezji Poznańskiej ks. Czesław spotykał wielu ludzi i poznawał różne wspólnoty parafialne, które obrazowały całość życia religijnego.

 
Wikariaty w Budzyniu i Lubiniu

Z dniem 1 lipca 1979 z polecenia ks. abpa Jerzego Stroby ks. Czesław objął pierwszą samodzielną placówkę duszpasterską w miejscowości Boruja w dekanacie zbąszyńskim. Wspólnota licząca 800 wiernych miała w budynku starej szkoły kaplicę MB Częstochowskiej. Probostwo - mieszkanie znajdowało się w części strychowej. W tej parafii ks. Czesław pełnił posługę duszpasterską, katechizował dzieci i młodzież, a w wolnym czasie korzystał z uroków okolicy: jeziora kuźnickiego i okolicznych lasów. W dniach 26.02 - 13.03 1980r. uczestniczył w pielgrzymce kapłanów Archidiecezji Poznańskiej do Ziemi Świętej, a w roku 1981 wraz z kapłanami zwiedzał Niemcy, Austrię i Rzym, gdzie gościł u ks. kardynała Zenona Grocholewskiego.

Zimową porą czasu stanu wojennego 1 lutego 1982 roku ks. Czesław objął w zarząd parafię św. Andrzeja Apostoła w Brodach Pozanańskich. Rozległa, stara parafia licząca 3000 wiernych była miejscem pracy dwóch kapłanów. Najważniejszym celem dla nowego proboszcza stało się przygotowanie drewnianej barokowej świątyni do remontu, wiele czasu i wysiłku wymagały prace administracyjno-dokumentacyjne.

Z biskupem Napierałą podczas wizytacji w Brodach

Wielkim wydarzeniem w maju 1982 roku były prymicje ks. Grzegorza Stachowiaka - Zmartwychwstańca z Bródek. Zaraz po tym na początku czerwca parafia przeżywała złoty jubileusz kapłański ks. Kazimierza Heruda (1905-2011) - byłego proboszcza. Jak wspominają starsi księża, przygotowanie i piękno tej uroczystości było niespotykane i niezwykłe. Praca duszpasterska wśród licznych wiosek parafii obejmowała między innymi lekcje religii, przygotowanie do I Komunii św, odwiedziny chorych w I piątki miesiąca i prowadzenie biura parafialnego. W maju 1988 cała parafia przeżywała święcenia ks. Krzysztofa Mizerskiego z Pakosławia.

Dnia 1 lipca 1988 roku przełożeni kierują ks. Czesława do parafii Wszystkich Świętych do Słupi w dekanacie stęszewskim. Kościół parafialny i dwa filialne, dwie gminy i trzy szkoły nadawały tej placówce misyjny charakter. Może dlatego tutaj ks. Czesław znalazł jeszcze większą przestrzeń pomocy kościołowi na misjach, a Parafianie rozumiejąc problemy misji zawsze przygotowywali pomoc materialną. Władza Duchowna mianowała ks. Czesława referentem dobroczynności w dekanacie stęszewskim. W 1993 roku wyjechał z pomocą duszpasterską do Kamerunu, do kolegi kursowego ks. Ryszarda Bogusza. Największą przygodą życiową były jednak wyprawy na kontynent amerykański do Boliwii w 1997 i 2002 roku. Tam w stolicy, mieście La Paz zwiedzał ośrodki prowadzone przez Zmartwychwstańców - wśród nich swego ucznia ks. Grzegorza Stachowiaka z Bródek. Tam także poznawał kulturę Inków i zabytki dawnych czasów. Dla parafii były to także wielkie korzyści: koledzy misjonarze będąc w Polsce zawsze gościli w Słupi i przybliżali wiernym realia misji. Ks. Czesław będąc bardzo gościnny, zawsze zapraszał znakomitych gości, rekolekcjonistów i organizował zjazdy kursowe. W maju 1990r. przeżywał 25-lecie kapłaństwa.

Praca na terenie parafii Słupia jest bardzo rozległa, oprócz posługi duszpasterskiej i katechizacji w kilku placówkach, jest wiele wyzwań natury materialnej. W latach 1988-1990 ks. Czesław wykończał wybudowaną kostnicę przy kościele parafialnym w Słupi, a w roku 1992 przeprowadził malowanie świątyni. Wykazywał dużą troskę o muzykę liturgiczną i organistów, dlatego latem 1993 roku przystąpił do remontu organów, które po 20 latach używania wymagały poważnej naprawy, zakonserwowano też fisharmonię w Jeziorkach. Tam też przeprowadzono częściowe prace malarskie. Największym zadaniem w latach 1997-1999 była naprawa dachu, elewacji zewnętrznej kościoła, dzwonnicy i probostwa w Słupi.

Rok Jubileuszowy 2000 mobilizował do jeszcze większej aktywności. Grupa młodzieży pielgrzymowała latem na Światowe Dni Młodzieży do Rzymu, odbywały się regularne pielgrzymki do Lichenia, Częstochowy, Gostynia, Lubinia. Ks. Czesław objął także opieką duszpasterską rolników i od samego początku pobytu w Słupi szerzył kult św. Izydora Oracza. W 2001 roku przystąpił do naprawy starego muru ogradzającego cmentarz w Słupi, w kaplicy w Sapowicach naprawiono dach, elewację zewnętrzną i odświeżono wnętrze.
W listopadzie 2004 roku nastąpiło u ks. Czesława załamanie zdrowia i choroba wyłączyła go z aktywnego życia. Od lipca 2005 roku przechodził rehabilitację, pomagając jednocześnie w konfesjonale i koncelebrując Msze św. W maju 2006 roku cieszył się wraz z całą parafią ze święceń kapłańskich ks. Łukasza Grysa z Zemska.
Opiekę nad kapłanem i probostwem w Słupi miała jego siostra Teresa. Jednak stan zdrowia ks. Czesława nie pozwalał na samodzielne kierowanie parafią, dlatego z dniem 30 czerwca 2007 roku ks. Arcybiskup przeniósł go w stan spoczynku i dziękując za posługę w kościele poznańskim pozostawił w Słupii jako ks. Emeryta.

Ks. Czesław chętnie pomagał nowemu proboszczowi ks. Krzysztofowi Lewandowskimu w posłudze spowiednika, także okolicznościowo w innych parafiach, brał też udział w uroczystościach rodzinnych i spotkaniach kapłańskich. W maju 2012 roku przeżywał wielką radość święceń kapłańskich swojego krewniaka ks. Przemysława Kapały. Wnuk jego rodzonego brata zaprosił go także do koncelebrowanej Mszy św. prymicyjnej 26 maja w kościele parafialnym w Krotoszynie.

Ks. Czesław zmarł nagle w nocy z 16 na 17 czerwca 2012 na probostwie w Słupi w 70 roku życia i 47 roku kapłaństwa. Uroczystości pożegnania z parafią w Słupi odbyły się w środę 20 czerwca. O godz. 14.00 na probostwie miejscowy rządca parafii ks. Krzysztof Lewandowski odprawił ostatnie modlitwy przy Zmarłym. Procesja żałobna wyruszyła w stronę kościoła: krzyż, delegacja z Bród, Matki Różańcowe, Kółko Rolnicze, ministranci, kapłani, wierni... Trumnę niosła brać strażacka ze Słupi, która pełniła wartę honorową. Ciało proboszcza spoczęło na katafalku, a kapłani spowiadali wiernych, zaś Matki Różańcowe prowadziły modlitwy. O 15.00 rozpoczęła się Msza św. koncelebrowana przez 27 kapłanów pod przewodnictwem ks. bpa Grzegorza Balcerka. W kazaniu żałobnym ks. prałat Czesław Bartoszewski podkreślił: "powołanie do kapłaństwa rodzi się w rodzinie rozmodlonej i żyjącej duchem Bożym i sprawami Kościoła". Liczna rzesza parafian przystąpiła do Stołu Pańskiego, a całość rozmodlonego kościoła ubogacał śpiew Chóru Parafialnego. Przed błogosławieństwem końcowym odczytano liczne intencje mszalne za śp. ks. Czesława, które będą odprawione w parafiach w Słupi, Kórniku i Brodach Poznańskich.

Pożegnanie z rodziną nastąpiło w czwartek 21 czerwca 2012 w Dobrzycy - w kościele w którym Zmarły rozpoczął posługę kapłańską. Na te uroczystości licznie przybyli parafianie ze Słupi, oraz rodzina Zaradniaków z Izbiczna, Krotoszyna, Koźmina, Cegielni... O 12.30 rozpoczął się różaniec, a o 13.00 Msza św. koncelebrowana przez 16 kapłanów pod przewodnictwem ks. bpa Grzegorza Balcerka. Liczna grupa ministrantów ze Słupi i tamtejszy Chór Parafialny z Organistą sprawowali obsługę liturgiczną przy wypełnionym po brzegi kościele. Podczas homilii proboszcz ze Słupi ks. Krzysztof Lewandowski podkreślił: "powołanie do kapłaństwa rodzi się w dziwny sposób po ludzku patrzeć, ale daje światu świadectwo, że Bóg żyje(...) praca kapłana w różnych wspólnotach otwiera w człowieku jego możliwości do budowania większego dobra dla świata i człowieka, aby w ten sposób otworzyć bramy do zbawienia..." Po Komunii św. miejscowy proboszcz odczytał intencje mszalne za zmarłego ks. Czesława, które mają być odprawione w Dobrzycy. Ostatnie modlitwy przy trumnie, oraz kondukt żałobny prowadził na cmentarz ks.bp Grzegorz Balcerek.

Ks. Czesław spoczął w grobie swoich rodziców, a mogiłę pokryły liczne wieńce i wiązanki kwiatów od delegacji, rodziny i znajomych.

20 lipca w dzień bł. Czesława przy udziale wiernych i rodziny poświęcono tablicę epitafijną w kruchcie kościoła parafialnego w Słupi, ufundowaną przez mieszkańców wioski Słupia dla upamiętnienia posługi ks. prob. Czesława.

                                                                                                        Niech spoczywa w pokoju. Amen.