Klasycystyczny jednonawowy, trójprzęsłowy kościół powstał w 1849 roku, położony przy drodze do Buku, na wzniesieniu terenowym schodzącym w stronę zabudowań wiejskich i Jeziora Strykowskiego. W 1912 roku ks. Stefan Jankiewicz i dozór kościelny zlecili rozbudowę obiektu według projektu Rogera Sławskiego. Kierownikiem robót został Stefan Cybichowski.

Sławski dokonał rozbudowy dodając nawy boczne oraz zakrysię i kruchtę usytuowane na osi kościoła. Bryła posiada wyląd prostej hali przykrytej dwuspadowym dachem. Jedynymi elementami dekoracyjnymi ścian są skromnie oprawione otwory drzwiowe, okna i blendy okien. Detale dobudowanych części wydają się być kontynuacją dekoracji szczytów dawnego kościoła. Sławski zastosował rzadko spotykany w kościołach eksperyment formalny, analogicznie kształtując bryłę kościoła od frontu i od prezbiterium. W stosunku do zachowanego rysunku, w realizacji zabrakło sygnaturki na środku kalenicy oraz wejścia w ścianie bocznej kościoła. Nawy boczne zostały oddzielone od nawy głównej dwiema kolumnami toskańskimi, pełne ściany zachowano w prezbiterium i pod chórem. Ściana ołtarzowa w prezbiterium jest płaska z drzwiami do zakrystii przysłoniętymi ołtarzem.