ks. Piotr Pawiński
Urodził się w 1796 roku, święcenia otrzymał w 1821. Początkowo pracował jako wikariusz św. Katarzyny w Brodnicy, od 1839 był proboszczem w Morce, potem zosłał przeniesiony do Sławoszewa w dekanacie pleszewskim. Następnie pracował jako wikariusz w Brodach, skąd 6 października 1852 zwrócił się z prośbą do Konsystorza o powierzenie mu probostwa w Słupi. Został mianowany tam proboszczem w roku 1853 i pełnił obowiązki do 1 stycznia 1860, kiedy to został przeniesiony na emeryturę. Potem przebywał w Konarzewie, następnie w Niwce (par. Mosina), gdzie zmarł 14 marca 1865r. Został pochowany na cmentarzu w Mosinie, jednak nie udało się odnaleźć jego grobu.
Ks. Pawiński nie cieszył się dobrą opinią już na wcześniejszych placówkach, ludzie wysuwali przeciwko niemu zarzuty natury moralnej, przez co stracił szacunek i dobre imię. Do Słupi przyszedł po okresie długiego wakansu, jednak w czasie jego pobytu nie spotykamy się z zarzutami natury moralnej.
Do pracy duszpasterskiej był mało zdatny z powodu słabego zdrowia, cierpiał na nogi i miał słaby słuch, ze spraw materialnych odbudował tylko spaloną stodołę.
Źródło: Józef Kluczyński "Parafia pw. Wszystkich Świętych w Słupi w latach 1773-1945." Poznań 1976r. (mps)
